استفاده از سه فرض مشترک استراتژیک ابری

فضای ابری همه جا وجود دارد: طبق گفته گارتنر، انتظار می رود هزینه های عمومی در خدمات ابری تا سال 2021 به 396 میلیارد دلار برسد و تا سال 2022 با رشد 21.7 درصدی به 482 میلیارد دلار برسد. و تا سال 2026، گارتنر انتظار دارد هزینه های عمومی ابری از 45 درصد هزینه های فناوری اطلاعات سازمانی فراتر رود. ، 17 درصد نسبت به سال گذشته افزایش یافته است.

اما چند شرکت به طور کامل از مزایای بالقوه ابر – و محدودیت‌های احتمالی – در رقابت با این حرکت آگاه هستند؟ در یک چشم‌انداز پیچیده و در حال تغییر، پیشنهادات فعلی توسط بازیگران اصلی ابر ممکن است اجازه ترکیب حیاتی از انعطاف‌پذیری و کنترلی را که سازمان‌های امروزی پیش‌بینی می‌کنند را ندهند. در همین حال، زمانی که شرکت‌ها در مسیر تحول دیجیتال پیش می‌روند، تعداد برنامه‌های کاربردی سازمانی که آنها استفاده می‌کنند در حال افزایش است.

این بدان معناست که شرکت ها ممکن است نیاز به تجدید نظر و ارزیابی مجدد مفروضات استراتژیک مشترک ابر و همچنین تجدید نظر در برخی از تصمیمات سرمایه گذاری خود داشته باشند. برای مثال، کسب‌وکارها به‌طور فزاینده‌ای تمایلی به استفاده از نرم‌افزار یک شرکت ندارند، و به احتمال زیاد از نرم‌افزار منبع باز استفاده می‌کنند. تعداد فزاینده‌ای از سرویس‌های ابری نرم‌افزار منبع باز، جایگزین‌های رقابتی برای مجموعه شرکت‌های زیرساخت ابری دولتی ارائه می‌دهند.

در نتیجه، شکل خدمات ابری – و مسائلی که سازمان ها باید در نظر بگیرند – در حال تغییر است. در اینجا، مفروضات کلی در مورد استراتژی ابر و آنچه سازمان ها باید برای بهره بردن از مزایای کامل ابر در نظر بگیرند، مورد بحث قرار می دهیم.

فرض: حرکت به ابر باعث کاهش هزینه ها و افزایش امنیت می شود

دو بزرگ‌ترین استدلال برای مهاجرت به فضای ابری، فرصت‌هایی برای کاهش استفاده کلی از فناوری اطلاعات و استفاده از کنترل‌های امنیتی بهتر است. با این حال، در حالی که پتانسیل برای صرفه جویی در هزینه وجود دارد، در بسیاری از موارد، سازمان ها برای راحتی هزینه اضافی پرداخت می کنند و هزینه ها می تواند افزایش یابد. به عنوان مثال، سرویس‌های ابری آفلاین معمولاً گران‌تر از زیرساخت‌های میزبانی شده هستند، در صورتی که مانند زیرساخت‌های IT سنتی مدیریت شوند. در Cloud، شرکت‌ها برای انعطاف‌پذیری عرضه سریع، لغو عرضه، و مقیاس و فرصت استفاده از این انعطاف‌پذیری برای کاهش هزینه‌ها هزینه می‌پردازند.

که منجر به بازگشت ابر شد: تا سال 2019، IDC تخمین می‌زند که 50 درصد از حجم کار در ابر عمومی به زیرساخت یا ابر خصوصی بازگردانده می‌شود تا بهترین گزینه‌ها برای کارهای خاص ارائه شود.

از نظر امنیت، ابر ممکن است کنترل‌های پیچیده‌تری داشته باشد که پیاده‌سازی آن‌ها آسان‌تر از زیرساخت‌های موجود در سایت است. با این حال، ماهیت متمرکز ابر عمومی ممکن است دری را به روی امنیت پیچیده تری باز کند – که ممکن است سازمان کنترل کافی روی آن نداشته باشد. یک نظرسنجی اخیر IDC نشان داد که تقریباً هر شرکتی با نقض اطلاعات ابری مواجه شده است. این بدان معناست که شرکت ها باید اهداف محیط امنیت فناوری اطلاعات خود را در هر منطقه از پشته ابری در نظر بگیرند و ارزیابی کنند.

فرض: چسبیدن به یک ارائه دهنده ابر برای تجارت بهترین است

اگرچه ممکن است راحت باشد، بسیاری از سازمان‌های سطح سازمانی متوجه می‌شوند که مدل جعبه استاندارد یک ارائه‌دهنده ابر بزرگ، الزامات انعطاف‌پذیری آن را برآورده نمی‌کند. سازمان‌های پیشرفته فناوری اطلاعات می‌توانند فرصت‌هایی برای به حداکثر رساندن هزینه و زمان در هر بازار با جابجایی یکپارچه مشاغل بین ارائه‌دهندگان ابر و بین ابر و زمین پیدا کنند.

همچنین درک این نکته مهم است که «ارائه‌دهندگان ابر» فقط به سه فروشنده بزرگ زیرساخت‌های ابری محدود نمی‌شوند – با گذشت زمان، ISV‌های بیشتری به خودی خود به ارائه‌دهندگان ابر تبدیل می‌شوند. به عنوان مثال، کاربران پایگاه داده پیشرفته ممکن است به عملکرد بالا، رفتار پیچیده و تنظیمات پیشرفته که در پیشنهادات مدیریت شده ارائه دهندگان ابری وجود ندارند، تکیه کنند. همچنین، اگر کاربران پایگاه داده پیشرفته از پایگاه داده های منبع باز مانند PostgreSQL استفاده کنند، ممکن است به فضای پشته خود نیاز داشته باشند که توسط یک ارائه دهنده که یک شرکت پایگاه داده اصلی است، نه یک شرکت زیرساخت که صدها برنامه کاربردی دیگر و غیره را مدیریت می کند، نیاز داشته باشند. خدمات. امروزه، از آنجایی که گرایش به سمت سرویس های ابری در حال بسته تر شدن است، سازمان ها کنترل بیشتری بر بازتولید پایگاه داده های خود در فضای ابری دارند.

در نهایت، در حالی که یک معماری ترکیبی می‌تواند هزینه‌ها را کاهش دهد و انعطاف‌پذیری را افزایش دهد، ماهیت داده‌های سازمانی امروزی چالش‌های بیشتری را به همراه دارد. انتقال داده‌ها و پایگاه‌های داده دشوار و زمان‌بر است، و باز کردن و عقب‌نشینی از یک سرویس داده ابری اختصاصی می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. فروشندگان مستقل ابر می‌توانند با حذف خدمات ارائه‌دهندگان ابری، که آزادی و انعطاف‌پذیری موجود را از طریق روش‌های گوش دادن نافرمان فراهم می‌کنند، صرفه‌جویی در هزینه را تسهیل کنند.

فرض: ابر یک منظره قدیمی است که تغییر نخواهد کرد

فضای ابری یکی از سریع‌ترین حوزه‌های در حال رشد استفاده از فناوری اطلاعات در سراسر صنعت است. اما در حالی که مطالعات نشان می دهد که 92 درصد از محیط IT در حال حاضر حداقل تا حدی در فضای ابری است، پذیرش ابر سازمانی هنوز در مراحل اولیه است که تغییری عمیق برای کل سازمان خواهد بود. به دور از چشم‌اندازی در حال رشد و پایدار، فناوری ابری دائماً در حال تکامل است.

یکی از تغییرات عمده تکنولوژیکی در فضای ابری در دهه گذشته کاهش مداوم هزینه محاسبات و زیرساخت بوده است. فعال کردن ابزارهای توسعه و استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی آسان‌تر شده است، که به ابزارهای توسعه اجازه می‌دهد تا فراتر از حوزه تخصصی متخصصان فناوری اطلاعات حرکت کنند و به بقیه سازمان‌ها نیز گسترش پیدا کنند.

در نهایت، از آنجایی که سازمان‌ها کنترل راحتی یک ابر عمومی را در اولویت قرار می‌دهند، تخصص فنی ابر در زمینه‌های مختلف در بین فروشندگان مختلف گسترش یافته است. این ارائه دهندگان با نحوه ایجاد خدمات ابری – مانند پایگاه داده به عنوان خدمات – که از زیرساخت ابر عمومی جدا شده و تعریف خدمات مدیریت شده را تغییر می دهند، خلاق تر می شوند.

Cloud Evolution: Balanceing

در حالی که رشد باورنکردنی و حجم عظیمی از قدرت و صحبت در مورد ابر وجود داشته است، هنوز در مراحل اولیه تکامل ابر است. چیزی که با ظهور یک سازمان از مراحل اولیه پذیرش ابر تغییر کرده است این است که شرکت ها می خواهند به جای اینکه در یک فروشنده ابر واحد باقی بمانند، نظم کنترل بالاتر را به دست آورند. این منجر به یک رویکرد چند ابری شد که شامل پیاده‌سازی پویا بین سایت‌های سنتی و ابر عمومی بود: طبق مطالعه رفتار خرید ابر کاربر نهایی گارتنر در سال 2020، 76 درصد از پاسخ‌دهندگان گزارش دادند که از بیش از یک ارائه‌دهنده ابر استفاده می‌کنند.

فروشندگان نرم افزار مستقل جدید در حال حرکت به سمت این چشم انداز نوظهور هستند و نحوه مدیریت خدمات را تغییر می دهند تا نیازهای مشتری را منعکس کنند و تخصص بیشتری را در محیط های ابری خاص و پلت فرم های منبع باز ارائه دهند. در نهایت، همانطور که خدمات ابری این فرآیند جداسازی را طی می‌کنند و از معماری یکپارچه دور می‌شوند، تلاش‌های ابر استراتژیک به تعادلی بین کنترل و راحتی تبدیل می‌شوند. شرکت ها باید به طور استراتژیک فکر کنند که از کدام خدمات از فروشندگان اصلی ابر استفاده کنند و ارائه دهندگان مستقل ابری با تخصص مورد نیاز چه خدماتی را می توانند ارائه دهند.

این مقاله توسط Insights، بازوی محتوای MIT Technology Review تهیه شده است. این توسط تحریریه MIT Technology Review نوشته نشده است.