اکتشافات شگفت انگیز دانشمندان؛ ما دنیا را در 15 ثانیه گذشته دیده ایم!

میوه – دانشمندان می گویند که با جدیدترین پیشرفت های علمی و فناوری، مغز ما فریب می خورد تا دیدی پایدار از دنیای اطرافمان ایجاد کند که 15 ثانیه طول می کشد. بدون سردرگمی.

به گزارش فرارو چشمان ما دائماً پر از اطلاعات بصری فراوان است. میلیون ها شکل، رنگ و حرکت وجود دارد که چشمان ما می بینند که دائماً در اطراف ما رخ می دهند، اما تجزیه و تحلیل و درک تعداد تصاویر برای مغز ما آسان نیست. از یک سو جهان بینایی به دلیل نور و افق و عوامل دیگر دائماً در حال تغییر است و از سوی دیگر چشم و سر و بدن ما مدام در حال حرکت است. مدام در حال تغییر است.

برای درک بهتر مفهوم “ازدحام” این ورودی بصری، گوشی خود را جلوی چشمان خود قرار دهید و در حین راه رفتن و تماشای چیزهای مختلف، ویدیوی زنده ضبط کنید. تاثیر گیج کننده و گیج کننده این عمل در طول هر تجربه بصری بر روی مغز شماست. این موضوع را می توانید در ویدیوی زیر مشاهده کنید. دایره سفید در سمت راست حرکات بالقوه چشم را نشان می دهد و حباب تار در سمت چپ ورودی بصری را در هر زمان نشان می دهد.

اما دقت بینایی ما را تا این حد سردرگم نمی کند. در واقع، ما محیط پایدارتری را نسبت به عدم تشخیص نوسانات ویدئویی و نویز قابل ضبط درک می کنیم. به عبارت دیگر، اکنون سؤال این است که چگونه مغز ما این “کابوس” را تولید می کند؟ این فرآیند قرن هاست که دانشمندان را مجذوب خود کرده است و یکی از سوالات اساسی در اپتیک درک آن است.

مغز؛ مانند “ماشین زمان!”

اکنون دانشمندان روش جدیدی را کشف کرده اند که این ثبات کاذب را توضیح می دهد. با گذشت زمان، مغز به طور خودکار از قدرت بینایی ما پشتیبانی می کند. در واقع، به جای تجزیه و تحلیل تک تک تصاویر، میانگین لحظه ای را که در 15 ثانیه گذشته می بینیم، درک می کنیم. بنابراین با ترکیب چیزها به گونه ای که آنها را شبیه تر می کند، مغز ما ما را برای درک یک محیط پایدارتر فریب می دهد. زندگی در “گذشته” توضیح می دهد که چرا ما متوجه تغییرات کوچکی که در طول زمان اتفاق می افتد نمی شویم.

به عبارت دیگر، ذهن مانند یک «ماشین زمان» است که مدام ما را به جلو و عقب می راند. این فرآیند مانند برنامه ای است که هر 15 ثانیه یک بار ورودی های بصری ما را جمع آوری می کند تا بتوانیم به زندگی روزمره خود بپردازیم. اگر ذهن ما دائماً در زمان واقعی به روز می شد، به نظر می رسید جهان مکانی پر هرج و مرج با نوسانات مداوم نور، سایه و حرکت است، همانطور که فکر می کردیم دائما در حال فریب خوردن هستیم. برای توضیح این فرآیند، دانشمندان فانتزی ایجاد کرده اند تا نشان دهند این روش تثبیت چگونه کار می کند.

با تماشای ویدیوی زیر، صورت چپ به تدریج به مدت 30 ثانیه پیر می شود، با این حال، دیدن کل زندگی بسیار دشوار است. در واقع، دانشمندان در مراحل بعدی زندگی به واقعیت پشت می کنند. برای آزمایش این فانتزی، از صدها نفر از شرکت کنندگان خواسته شد تا بیش از 30 ثانیه ویدیوهای صریح را تماشا کنند که چهره های مخدوش را در طول زمان نشان می دهد.

در پایان فیلم از شرکت کنندگان خواسته شد که سن چهره را مشخص کنند. در واقع، وقتی ویدیو را تماشا می کنیم، دائماً روی تصاویر تمرکز می کنیم و بنابراین مغز دائماً آنها را به ده و 15 ثانیه قبلی (جایی که صورت کمی بود) می فرستد. به جای دیدن تصویر نهایی در زمان واقعی، مردم در واقع نسخه های قبلی را می بینند، زیرا زمان بازسازی مغز ما حدود 15 ثانیه است. بنابراین، این فانتزی نشان می دهد که با گذشت زمان به تثبیت درک بینایی کمک می کند.

مغز اساساً این کار را با تأخیر در این ادراک انجام می دهد. توجه مداوم به هر تصویر دریافتی نیاز به کار زیادی دارد، بنابراین ذهن به گذشته می چسبد، زیرا گذشته پیش بینی خوبی از زمان حال است. اساساً ما دوباره از اطلاعات قدیمی استفاده می کنیم زیرا کارآمدتر، سریعتر و نیاز به انرژی کمتری دارد. این ایده – که توسط نتایج دیگر پشتیبانی می شود – به عنوان روشی برای تحریک بصری مداوم شناخته می شود که ادراک بصری را تحریک می کند.

در واقع، سیستم بینایی ما گاهی اوقات دقت یک تجربه تماشای پایدار را فدای دنیای اطرافمان می کند. این توضیح می دهد که به عنوان مثال، وقتی یک فیلم را تماشا می کنیم، متوجه تغییرات ظریفی که در طول زمان رخ می دهد، مانند شخصیت ها و شخصیت های آنها، نمی شویم.

اثرات این فرآیند مغزی

البته، در این تأخیر ناچیز در پردازش دنیای بصری، هم پیامدهای مثبت و هم منفی برای کار ذهن ما وجود دارد. این تاخیر برای جلوگیری از حملات روزانه بمب با ورودی های بصری خوب است، اما اگر دقت مطلق لازم باشد، ممکن است عواقب موقعیت های “زندگی و مرگ” به خطر بیفتد. به عنوان مثال، رادیولوژیست ها صدها تصویر را در یک گروه تجزیه و تحلیل می کنند و چندین تصویر مرتبط را یکی یکی بررسی می کنند. هنگام مشاهده رادیوگرافی، اغلب از پزشکان خواسته می شود تا ناهنجاری ها را شناسایی کرده و سپس آنها را طبقه بندی کنند.

در طول این جستجو و شناسایی بصری، محققان دریافتند که تصمیم رادیولوژیست ها نه تنها بر اساس تصویر فعلی بلکه بر اساس تصاویری است که قبلا دیده بودند، که عواقب جدی برای بیماران داشت. در واقع، سرعت کم سیستم بصری برای به روز رسانی می تواند ما را نسبت به تغییرات سریع کور کند، زیرا اولین نگاه ما را به خود جلب می کند و ما را به گذشته می کشاند.

با این حال، در نهایت، این فرآیند زمینه تجربه مستمر ما را در یک دنیای باثبات افزایش می‌دهد. در عین حال، قضاوت‌هایی که ما روزانه انجام می‌دهیم کاملاً بر اساس زمان حال نیست، اما مهم است که به یاد داشته باشیم که آنها بر اساس آنچه قبلاً دیده‌ایم است.

منبع: گفتگو

ترجمه: مصطفی جورفی-فارورو