لوسی باستان شناس روبات ناسا راه اندازی کرد. چرا پرتاب سیارک سیاره جدید – زومیت

ناسا روز شنبه ساعت 13:04 به وقت ایران ، یک فضاپیمای جدید موشک اطلس 5 را به سمت سیارک در مدار پرتاب کرد. سیاره مشتری پرت کردن. این سنگ های موجود در فضا ، سیارک های تروا نامیده می شوند و آخرین سیارک های کشف نشده در منظومه شمسی هستند. ناسا یک باستان شناس روباتیک به نام لوسی است که سعی خواهد کرد به سوالات مهمی در مورد منشا منظومه شمسی ، چگونگی حرکت سیارات در مدارهای فعلی خود و چگونگی توسعه زمین بر روی زمین پاسخ دهد.

نیویورک تایمز گزارش می دهد ، بیل نلسونمدیر ناسا در مورد این مأموریت گفت: “ما هرگز به اندازه مطالعه سیارک ها نبوده ایم.”

لوسی پس از شش سال سفر فضایی تا سال 2033 نزدیک به سیارک تروجان 7 پرواز می کند و در مدار پیچیده ای به دور خورشید می چرخد ​​که از برخی جهات شبیه یک ماشین مسابقه فرمول یک است.

این فضاپیما زمین شناسی ، ترکیب شیمیایی ، انحرافات و ساختار تروجان ها را مورد مطالعه قرار می دهد. این سیارک ها که از نظر اندازه کوچک هستند ، در یک موقعیت ثابت در امتداد مشتری مشتری به دور خورشید ، در مدار خود در سطح یا پشت سیارات بزرگتر قرار دارند.

کتی اولکینلوسی ، محقق ارشد این ماموریت می گوید: “همیشه برای اولین بار رفتن به جایی سرگرم کننده است.” هر بار که این کار را انجام می دهیم ، اطلاعات بیشتری در مورد منظومه شمسی و منطقه ای که در آن زندگی می کنیم می آموزیم. “

^{برای مشاهده تصویر بزرگتر روی آن کلیک کنید.}

بشر طیف گسترده ای از شهاب سنگ ها را در منظومه شمسی کاوش کرده است. مأموریت نیر در سیارک اروس در یک کمربند سیارکی داخلی فرود آمد. مبلغان به دور سرس و وستا ، دو شیء بزرگ در کمربند بین مریخ و مشتری ، گردش کردند. ماموریت هایابوسا ژاپن و ناسا آشور رکس آنها از نزدیک با سیارک های نزدیک به زمین و مأموریت New Horizons به Aracot (آلتیما تولی) ، یک شیء دور در کمربند کویپر منظومه شمسی ملاقات کردند. یافت شدبه

اما تروجان نزدیک مشتری تحقیق نشده است. دانشمندان نزدیک به ده هزار جنایت از این دست کشف کرده اند. هنگامی که اولین سیارک آن بیش از نیم قرن پیش رصد شد ، ستاره شناسان از نام هومر ایلیاد برای نامگذاری آن استفاده کردند. نتیجه یک توصیف کلی از جنگ تروا است.

نام ماموریت لوسی از اسکلت انسانی 3.2 میلیون ساله در سال 1974 گرفته شده است. فسیل ها اسرار تکامل انسان را فاش می کنند و تیم ناسا امیدوار است که Lucy Robotics اسرار تکامل منظومه شمسی را در همان قسمت کشف کند. مسیر. تام استاتلردانشمند پروژه لوسی ناسا این ماموریت را “باستان شناسی سیاره ای” توصیف کرده و آن را با مطالعه اهرام مصر مقایسه می کند.

تاتلر می گوید: “اگر می خواهید نحوه ساختن هرم را بدانید ، می توانید بروید و آن را از بیرون ببینید.” شما می توانید آنها را از هر جهت بالا ببرید. با این حال ، انجام این کار کمتر به نحوه ایجاد آنها پاسخ می دهد. اما اگر یک ساختمان متروکه را در نزدیکی اهرام پیدا کرده و حفر کنید ، ابزارهای ساختمانی ، بلوک های باقیمانده ، اشکال شکسته و بلااستفاده را خواهید یافت و سپس با فضای داخلی هرم و نحوه ساخت آن آشنا خواهید شد. ” تاتلر افزود: “این همان کاری است که ما با سیارک ها انجام می دهیم.” “ما در حال بازرسی بقایای محل ساخت و ساز هستیم.”

^{برای مشاهده تصویر بزرگتر روی آن کلیک کنید.}

ایجاد مأموریت لوسی کلیدی است. سی سال پیش ، برنامه دانشمندان برای ایجاد موجودات فرازمینی بسیار منظم تر از امروز بود. ستاره ای که در مرکز یک صفحه چرخان از یک جرم آسمانی شکل گرفته است. به تدریج ، این ماده در یک مدار صاف به 8 سیاره (همراه با پلوتون) فشرده می شود.

ولی هال لویسون، دانشمندان سیاره ای و دیگر نظریه پردازان که در تلاش برای تکثیر منظومه شمسی هستند ، مشکلی دارند: تشکیل اورانوس و نپتون در مدار فعلی آنها غیرممکن است. برای توصیف خلقت این جهان ها ، معروف به غول ، دکتر. الگوی خوب (از نام شهری در فرانسه) از تکامل منظومه شمسی.

^{هال لویسون ، نفر دوم از راست ، محقق ارشد در مأموریت لوسی 2018.}

مدل نیس می گوید سیاره های غول پیکر نسبت به مدارهای فعلی خود به خورشید نزدیکتر شکل گرفته اند و مدارها به طور فزاینده ای خارج از مرکز قرار دارند. زحل نوجوانان در منظومه شمسی پایدار و منظم هستند. در این فرایند ، هنگامی که سیارات غول پیکر حرکت کردند ، اورانوس و نپتون دور شدند و اجسام کوچک منظومه شمسی را نابود کردند. برخی از دنباله دارها و سیارک ها به مدار بیرونی منظومه شمسی ما پرتاب شدند و سایر اجرام سقوط کرده هنگام خروج از اقیانوس ها به راه شیری سقوط کردند.

سیارک هایی که به شبه قاره می افتند در دو نقطه دائمی لاگرانژی مشتری گرفتار شده اند. این نقاط مناطقی از فضا هستند که اثرات گرانشی و مداری سیارات و خورشید در آن خنثی می شود. این مناطق بعد و قبل از مشتری در مدار قرار دارند. اجرام این مکان ها سیارک های تروا هستند.

امروزه مدل نیس نظریه اصلی برای توضیح این است که گرد و غبار و گاز در حدود 4.6 میلیارد سال پیش به صورت سیاره ای در حال چرخش در مدار خورشید شکل گرفته است. علاوه بر این ، مشاهدات سیارات فرازمینی منجر به ارزیابی مجدد علمی جامعی از چگونگی شکل گیری سیستم سیاره ای ، از جمله منظومه ما شده است. این سیاره غول پیکر در اطراف برخی از ستارگان دورتر از فاصله عطارد تا خورشید کوچکتر است.

دکتر. لویسون معتقد است که مفهوم جامعه علمی درباره داده های سیاره ای وجود دارد. بهترین راه برای محدود کردن متغیرها در قالب نیس ، توضیح منشاء تروجان است. او می گوید: “یکی از چیزهای شگفت انگیز در مورد تروجان ها این است که آنها از نظر فیزیکی بسیار متفاوت هستند.” اما فضای بسیار کمی را اشغال می کنند. “این تنوع در مناطق کوچک به ما نکته بسیار مهمی در مورد تکامل اولیه منظومه شمسی می گوید.”

برای درک اسرار نهفته در مدار تروجان ، دکتر نتیجه لوسی است. این فضاپیما در سال 2014 توسط برنامه اکتشافات فضایی ناسا ، که در آن دانشمندان برای مأموریت های کوچکتر رقابت می کنند ، برای پرواز انتخاب شد.

مطالعه تصاویر دوربین بخشی جدایی ناپذیر از کار علمی تیم لوسی خواهد بود. با شمارش تعداد حفره های موجود در هر سیارک ، سن سطح جرم مشخص می شود. (سطوح قدیمی تر به احتمال زیاد تحت تأثیر اجسام قرار می گیرند و بنابراین دارای دهانه های بیشتری هستند.) دانشمندان همچنین تصاویر بازگشتی را برای مطالعه توزیع رنگ در سطح سیارک ها تجزیه و تحلیل می کنند تا دریابند که این سنگ ها در کجا تشکیل شده اند. آنها می توانند با کمک اندازه گیری های حرارتی ترکیب و ساختار سیارک ها را شناسایی کنند. دانشمندان همچنین از نور مادون قرمز برای اندازه گیری مواد معدنی ، یخ و مولکول های آلی استفاده خواهند کرد.

ناسا به کشف مواد آلی باستانی روی سیارک ها علاقه مند است. زیرا ممکن است میلیاردها سال پیش عناصر شیمیایی مورد نیاز برای حیات روی زمین را گذاشته باشند.

^{راست: پرتره مشتری. سمت چپ: تصویری از تلسکوپ فضاپیمای هابل از سیارک های اورابیتوس 3548 و کویته ، ماه آن با دایره سبز مشخص شده است. این سیارک یکی از اجرامی است که لوسی پیدا خواهد کرد.}

اگرچه تروجان یک مدار معمولی با مشتری دارد ، لوسی سیاره ای پیدا نمی کند. قبل از پرتاب فضاپیما از زمین ، این سیاره به مشتری نزدیکتر از زمان بازدید از تروجان خواهد بود.

لوسی در طول 12 سال تصدی خود دو پنل بزرگ خورشیدی دریافت خواهد کرد. صفحه هنگام سقوط تا می شود و به تدریج مانند یک فن تاشو به بیرون باز می شود. قطارهای هوایی مانند لوسی طولانی ترین مسافتی را که یک فضاپیمای خورشیدی طی کرده است طی خواهند کرد. لوسی با حداکثر سرعت 9.6 کیلومتر در ساعت حرکت می کند.

با چرخش به دور خورشید ، این فضاپیما از گرانش زمین برای به دست آوردن پیشرانه آزاد برای رسیدن به مدار مشتری در نقطه ای به نام لاگرانژ 4 استفاده می کند. گرانش به دور لوسی به دور خورشید می چرخد ​​و به سمت زمین حرکت می کند. گرانش زمین فضاپیما را دوباره پرتاب می کند ، این بار به نقطه 5 لاگرانژی ، و با تکرار آن را برمی گرداند. مسیر لوسی توسط موقعیت سیارات و وسایل گرانشی هدایت می شود. این بدان معناست که اگر فضاپیما توسط هیچ عاملی متوقف نشود ، روند مداری صدها هزار سال ، شاید حتی میلیون ها سال ادامه خواهد داشت.

لوسی با تروجان در ارتفاع 965 کیلومتری یا کمتر ملاقات می کند. بسته به وضعیت سلامتی لوسی ، ناسا می تواند سیارک های آینده و دیگر اجسام را برای تجزیه و تحلیل پس از پرواز هدف قرار دهد. دکتر اولکین می گوید: “ما داده ها را از طریق هر سیارک تروا جمع آوری می کنیم.” ابزار علمی لوسی بر روی یک سکوی مانور با هدف فضاپیما نصب شده است. ردیاب دوربین بدون توجه به محل اقامت لوسی ، تصاویری را بر روی سفینه فضایی ارسال می کند که ابزار علمی را قفل می کند. “

این اکتشاف در سال 2025 به اولین هدف خود می رسد. این جسم یک ستاره بین مریخ و مشتری به نام لوسی ، لوسی ، کاوشگر فسیلی دونالد جانسون 52246 است. این سیارک تروا نیست و به نظر می رسد شبیه یک پرواز آزمایشی برای یک ماموریت است. در جریان مبارزات رصدخانه ، دانشمندان دریافتند که دونالد جانسون تنها صد میلیون سال سن دارد و یکی از کوچکترین اجسام منظومه شمسی است. بنابراین ، این یک هدف ارزشمند است که ارزش بررسی آن را دارد.

دو سال بعد ، این فضاپیما بر فراز اولین سیارک تروجان ، اورابیتز 3548 و کویته ، قمر کوچکتر خود پرواز می کند. اورابیت ها زمانی بخشی از یک سیارک در خطر انقراض بودند. این منابع می توانند نحوه ظهور ماه را توضیح دهند. هدف دوم که Polymel 15094 نام داشت ، کوچکترین هدف بدون ماه لوسی بود. دانشمندان سیاره ای سطح و ویژگی های سطح این سیارک را از نزدیک مطالعه خواهند کرد. به طور کلی ، اجسامی که نزدیک به خورشید هستند از اجسام دورتر فاصله بیشتری دارند.

^{کارکنان ایستگاه فضایی Astrotek در Titusville ، فلوریدا ، لوسی را برای ماموریت 12 ساله خود آماده می کنند.}

این فضاپیما سپس بر فراز Liukus 11351 پرواز می کند. این یک “چرخش آهسته” است که حدود 400 ساعت در روز طول می کشد. شکل مکان مورد توجه خاصی است. آخرین سیارک در اولین مدار لوسی Eros 21900 نام دارد. دانشمندان به تفاوت سطح این سیارک با سطح دستگاه علاقه مند هستند.

در سال 2028 ، لوسی سفر خود را از یک طرف منظومه شمسی به طرف دیگر آغاز می کند تا با تروجان مخالف دیدار کند. پس از عبور از زمین و شتاب ، فضاپیما در سال 2033 به سمت پاتروکلوس و مانوئتیوس ، دو سیارک می چرخد ​​که به دور مرکز جرم می چرخند. این دو سیارک یکی از بزرگترین اجسام شناخته شده تروا هستند و دانشمندان می خواهند بدانند آیا جفت شدن آنها نشان می دهد که آنها از فاصله دورتری در منظومه شمسی آمده اند.

پس از جلسه نهایی ، ناسا ممکن است ماموریت خود را برای مطالعه بیشتر اجسام کوچک گسترش دهد. اما حتی اگر ماموریت در سال 2030 به پایان برسد ، فضاپیما به پایان نمی رسد. لوسی به پرواز در نقطه لاگرانژی مشتری و گردش به دور زمین ادامه می دهد و این مدار را تکرار می کند. بر این اساس ، ناسا لوسی را مجهز به “کپسول زمان” شامل اشعار ، نقل قول ها و اشعار کرد. آژانس فضایی امیدوار است که در آینده فضانوردان بتوانند فضاپیماها را برداشته و فرزندان ما را با زندگی ماقبل تاریخ در قرن 21 آشنا کنند.

مقالات مرتبط:

اگر داده های لوسی نشان دهد که تروجان ها در نقاط مختلف و در فواصل مختلف از خورشید تشکیل شده و سپس به مدار فعلی خود منتقل شده اند ، شواهد علاوه بر مدل نیس قابل توجه خواهد بود.

از سوی دیگر ، هنگامی که مأموریت اصلی لوسی به پایان می رسد و همه داده ها بازگردانده می شوند ، ممکن است تصویری کاملاً غیرمنتظره از چگونگی توسعه منظومه شمسی آشکار شود. به گفته مدیر انتشارات ، این شگفتی چیز خوبی خواهد بود. دکتر. “به این راحتی ها نیست و ما باید همه چیز را از نو شروع کنیم.”