داستان خانواده های داعشی ها پس از بازگشت به عراق

روآرو- شیخ «احمد المحیری» می‌گوید صحبت کردن در مورد آنچه اتفاق افتاده شجاعت می‌طلبد، زیرا بسیار آزاردهنده است. اما او می گوید مهم این است که بخشش و عصبانیت در زندگی او تأثیری ندارد. چهار سال پس از کشته شدن پدر و چهار عمویش توسط داعش، او اکنون در اتاق نشیمن خود در شهر حویجه عراق، جایی که این مرد به داعش پیوسته، از اعضای خانواده اش در عراق مراقبت می کند.

به گزارش فرارو که دویچه وله ادعا کرده است، خانه او نیز مانند همسایگانش در حویجه در 290 کیلومتری شمال بغداد در جریان حمله داعش تخریب شد. اما این جوان با استقبال از خانواده های اعضای داعش و کمک به آنها نقطه عطفی بود، شما به جامعه بازگشته اید.

چنین رفتاری در عراق، جایی که خانه های اعضای داعش برای جلوگیری از بازگشت خانواده هایشان ویران شده است، نادر است. شیخ احمد اما معتقد است که مسئولیت مراقبت از این زنان و کودکان را بر عهده دارد. او گفت: «من خانواده های مرتبط با داعش را بخشیده ام. کودکان و زنان در امان هستند. آنها بخشی از قبیله ما هستند و ما نمی توانیم اجازه دهیم این روابط از بین برود. بدیهی است که پلیس وظیفه دارد از عاملان این حملات تحقیق کند.»

از نظر وی، وضعیت بدیل وخیم است و اگر جامعه این خانواده ها را ادغام نکند و آن را نپذیرد، خطر افراط گرایی قومی از جمله کودکان افزایش می یابد. شیخ احمد اذعان دارد که ایجاد فضای آشتی کار آسانی نیست.

بازگشت بیوه های داعش به وطن و خانه به این معناست که آنها به خانه همسایه هایی که خودشان قربانی گروهی می شوند که شوهر یا پسر بیوه به آن ملحق می شود، بازگردند. از یک طرف شرایط برای عادی سازی عراق خبر است و از طرف دیگر مشکل ساز است، گیج، زیرا اگر 30 هزار نفر بخواهند از پایگاه های نظامی سوریه که اکنون خانواده های داعش هستند به عراق برگردند. اعضا، وضعیت پیچیده تر می شود.

انتصار علی حمد و پنج فرزندش اخیراً اردوگاه‌های پناهندگان عراقی را ترک کردند تا در موصل مستقر شوند. شوهر و پسر بزرگ و پدربزرگش به داعش پیوستند. او می‌دانست که فقط به لطف همسایه‌اش اجازه بازگشت داده شد. با این حال، خانه او تا حدودی سوخته و زن 45 ساله مجبور به برپایی چادر شده تا با خانواده اش بخوابد.

سازمان غیردولتی به او کمک کرد تا دیواری در اطراف ملک بسازد تا از خود در برابر همسایگان تلافی جویانه محافظت کند. با این حال، حتی این دیوار دفاعی حسادت و خشم همسایه ها را برانگیخت.

یکی از همسایگان می گوید: «آن داعشی ها همه چیز را گرفتند و ما چیزی به دست نیاوردیم. حمد به دویچه وله گفت: «پسرم تنها 13 سال داشت که به داعش پیوست. امروز او معتقد است که داعش بد است. این زندگی ای نیست که من می خواهم. ما خانواده های آسیب دیده ترین اعضای داعش هستیم.»

با این حال، او به تنها دو سالی که در کمپ گذرانده اشاره ای نکرد. نگرانی او فقری بود که خانواده اش در آن زندگی می کردند. وی گفت: مردم از ما می ترسند و اگر به من گزارش دهند بلافاصله دستگیر می شوم. او نمی توانست بدون حمایت همسایگان خوش نیتش در خانه بماند. زندگی برای بچه هایش هم سخت است. سازندگان داعش، مانند حمد، از مزایای دولتی مانند حقوق بازنشستگی زنان خودداری می کنند. زخم های روی پیشانی آنها ممکن است به نسل بعدی منتقل شود.

در حالی که پسر 5 ساله حمد در داعش به دنیا آمده بود، او نمی توانست بدون تایید پدرش کارت شناسایی معتبر عراقی دریافت کند. با این حال، از آنجایی که شوهر حمد هرگز رسماً مرده اعلام نشده است، او هنوز برای همه چیز، از جمله پسرش که در مدرسه ثبت نام کرده، به امضای او نیاز دارد. بدون کمک های دولتی، خانواده ها به سختی امرار معاش می کنند. اعضای خانواده از طریق دختر حمد که در کارخانه سیب زمینی کار می کند امرار معاش می کنند.

با وجود چنین مسائل حل نشده ای در میان خانواده های بازگشته اعضای داعش، دولت عراق هنوز چارچوبی برای ادغام آنها در جامعه تعیین نکرده است. تا به امروز، کمپ های پناهندگان بسته شده و آشتی به منطقه داده شده است.

در موصل که زمانی پایتخت خلافت داعش بود، علی عمر گابو معاون فرماندار موظف شد به خانواده او کمک کند جنگجویان داعش به خانه بازگردند یا فرار کنند. تا امروز بیش از هزار داعشی در منطقه المحلبیه موصل آواره شده اند.

او گفت: «این از جایی که آنها از آنجا آمده اند دور است، بنابراین هیچ درگیری مستقیمی بین خانواده و همسایگان آنها وجود ندارد. هکرهای سابق داعش که از این گروه جدا شده بودند، قبل از بازگشت توسط ضامن ها استخدام شدند. علاوه بر این، نیروهای امنیتی در حال بررسی پایگاه های افراد و ردیابی آنها هستند.

سیف نوجوانی است که توانست به خانه نزد خانواده خود در منطقه المحلبیه موصل برگردد. او 17 ساله بود که در سال 2014 به داعش پیوست. با این حال، پدرش گفت که قبل از اینکه پسرش داعش را ترک کند، فقط یک شب را در یک مرکز آموزشی گذراند.

این داستان اغلب برای جوانانی که به داعش پیوسته اند به عنوان تاکتیکی برای فرار از مجازات گفته می شود.جدی بودن جنگجویان سابق داعش. سیف پس از سقوط داعش در کردستان عراق بازداشت شد زیرا شخصی به مقامات کرد گفته بود که با داعش ارتباط دارد.

پدرش با پوزخند گفت: از انتخابش پشیمان شد. او اکنون می خواهد به زندگی خود ادامه دهد. خانواده سیف حاضر به ذکر نام خانوادگی خود نشدند و پدر سیف خود را «ابوسیف» معرفی کرد. خانواده این پسر به دو دلیل جزو خانواده های داعشی محسوب می شوند: اول به دلیل تصمیم سیف برای پیوستن به داعش و دوم اینکه در زمان اشغال موصل توسط داعش در المحلبیه ماندند.

پدر یوسف از این بابت عصبانی بود زیرا خود را قربانی می دانست. او گفت که حضور داعش در شهر دوران سختی بود و همه چیز را از دست داده بود. دو خانه او در جریان جنگ ویران شد و مزرعه او با 32 گاو به دلیل اینکه در مجاورت مقر داعش قرار داشت بر اثر انفجار بمب ویران شد. سیف اکنون برای کار به کردستان عراق بازگشته است. حسین احمد 42 ساله گفت: این برای جامعه بهتر است. احمد گفت: «بچه های ما با هم بازی می کردند. آیا همسایه ها دوباره به یکدیگر اعتماد می کنند؟ بعید است سیف به جامعه بازگردد. همه ما می بینیم که آنچه داعش انجام داده هیچ ربطی به انسانیت و عدالت ندارد.»

علاوه بر سیف، دو داعشی دیگر نیز به این شهر بازگشته اند. احمد گفت: «آنها اینجا به دنیا آمده اند و در اینجا دارایی هستند. اگر آنها را رد کنیم، آنها به تعقیب ما ادامه خواهند داد. از نظر زندگی روزمره، قبل از به قدرت رسیدن داعش، همه چیز به حالت عادی بازگشته است».

مانند جامعه المحلبیه، هیچ کس در موصل درباره آنچه اتفاق افتاده صحبت نمی کند. بدون عذرخواهی و مبادله احمد، پسر احمد که با سیف بزرگ شده است، گفت: «من حاضر به صحبت با او نشدم و او درباره عضویتش در داعش صحبتی نکرد.

علی عمر گابو، معاون فرماندار، از اتحاد مجدد در بغداد با اعضای سابق داعش ناامید است و خانواده‌های آنها می‌گویند: “اگر دولت کاری برای اتحاد و بازسازی زندگی آنها انجام ندهد. شما برگردید، آنها به گروه‌های افراطی دیگر خواهند پیوست. در این صورت، ما نمی توانیم چرخه خشونت را متوقف کنیم. زنان و کودکان مقصر نیستند. اگر مشکل را حل نکنیم، فقط رشد می کند و خطر درگیری های جدید را به دنبال خواهد داشت. گزینه ادغام خانواده در جامعه جایگزین بدتر خواهد بود.»