پژا پژواک برخورد سیاه چاله ها به اثبات بزرگ‌ترین پیش‌بینی هاوکینگ کمک می‌کند؟ – زومیت

در سال ۱۹۷۴، استیون هاوکینگ نظریه‌ای مطرح می‌کند که نشان می‌داد سیاه‌چاله‌ها کاملاً سیاه سیاه است. کهلکه پرتوهایی گرمایی را از خود منتشر می کنند. اینی هاوکینگ فیزیکدانان را شوکه کرد. زیرا او می آورد که سیاه‌چاله‌ها نمی‌توانند تا ابد دوام بیاورند و درنهایت پس از تبخیال ور و به تب یدیل می‌شوند.

دراین‌بین، مشکل کوچکی وجود داشت: هیچ راهی برای دیدن تابش پا پرتوهای سیاه‌چاله‌ای وجود ندارد. چمنین به‌عقیده‌چنی برخی از اخترفیزیک‌دانان، اگر بتوان تابش هاوکینگ را ضیه‌یرت کرد. عتقنان معتقدند شواهد تابشوکینگ را می‌توان در برخورد با سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم پیدا کرد.

این ادعای بزرگی برای بحث برانگیز است. جست‌را جست‌وجوهای دیگر برای بشابش هاوکینگ بی‌نتیجه مانده‌اند. . . . . . موج گرانشی به نوسان‌هایی در بافت زا زمان گفته می‌شود.

یک رصد موج گرانشی براثر ادغام دو سیاه‌چاله را می‌داد که مجموع آن‌ها ۱۵۱ برابر جرم خورشید بود. در‌نهایت، این ادغام سیاه‌چاله‌ای جای جرم ۱۴۲ خورشیدی را گذاشت. ۹ مرم خورشیدی دیگر به‌صورت پرتوهای موج شیرانشی منتشر شد. عاهد عابدی ز دانشگاه استونجر نورژ می‌گوید:

امواج گرانشی ناشی از این رویداد موسوم به GW190521 نه‌تنها باسازهای لایگو و ویرگو روی زمین برخورد کردند. کهلک بر سیاه‌چاله‌ی حاصل از دو عامل عامل ایجادکننده. اگر سیاه‌چاله‌ها کاملاً با نظریه‌های نسبیت عام اینشتین توصیف می‌شوند، به این نام می‌روند. مرزی‌طرفه که هیچ‌چیز نمی‌تواند از قدرت یک جاذبه‌ی آن بگریزد.پائولو پانی، دد نظری دانشگاه اسپینوزای رم، دراینباره بیان می کند:

دو سیاه‌چاله‌ی کلان‌جرم با اعضای گروه‌های مختلف می‌شوند و می‌توانند گرانشی را در لحظه‌ای از برخورد منتشر کنند. این تصویر یکی از شبیه‌سازی‌های عددی ادغام موسوم به GW190521 را می‌دهد.

امواج گرانشی که در داخل سیاه‌چاله حرکت کردند، حتماً ناپدید شده‌اند. اما شاید این اتفاق رخ نداده باشد. هیده‌ای فیزیکدانان، ترکیب فیزیک کوانتوم و نسبیت عام برای توصیف مامل سیاه‌چاله‌ها است. به‌طوری‌که ممکن است بخشی از این گرانشی منعکس شود که به‌سمت داخل سیاه‌چاله حرکت می‌کند.

ی اتفاقی ممکن است به‌دلیل آثار کوانتومی در نزدیکی افق رویداد یا به‌دلیل شیء فشرده و متراکم به‌وجودآمده بر اثر ادغام رخا باشد. در این صورت، می‌توان آثار انعکاسی را در اطلاعات جمع‌آوری‌شده لایگو و ویرگو و دیگر سازها پیدا کرد. . . . .

ماهیت دقیق بازتابها به مدل‌سازی دقیق تعیین‌کننده است. ایرای مثال، منطقه‌ای خارج از افق سیاه‌چاله مانند فضای پرهیاهو به نظر می‌رسد که برای زوج‌های مجازی فضای مجازی است که هاهر و ناپد است. هیاهی یکی از زوج‌ها وارد سیاه‌چاله می‌شود و گاهی زوجی دیگر از یگن می‌گریزد. ترت فرّار یادشده نظریه‌ی تابش کیاوکینگ را شکل می‌دهند. افن فرآیند کُند است. در نمونه GW190521، عابدی و همکاران او معتقدند تابش کیاوکینگ به‌واسطه‌ی بقایای سیاه‌چاله می‌توان با ورود ممساج گرانشی شیرانشی گرانشی.

یطرایط همین اندازه‌ها به انتشار برانگیخته‌های پرتوها در اتم شباهت دارد. در داخل فرآیند، توتونهای نوری کتا الکترونهای برانگیخته‌ای که با آن برخورد می‌کنند و سطح انرژی الکترونها را کاهش می‌دهند. در‌عین‌حال ف توتون‌های دارای طول موج بان با عکس‌های تابنده منتشر می‌کنند. در موقعیت‌های مشخص، انتشار برانگیزی پرتوها می‌تواند از نشر آنی «یمینه‌ی» تابش فراتر برود. در این بخش، یک الکترون از سطح لالای انرژی وارد سطح ییایین‌تر می‌شود و یک توتون را منتشر می‌کند.

عابدی و همکارانش معتقدند با گرانشی که با افق رویداد سیاهچاله واکنش می دهند، به طور مشابه تولید تابش هاوکینگ را به سطحی فراتر از انتشارات آن میرسانند و درنتیجه، آن را میسازند. این پرتوها حامل گرانشی هستند که طول یکسانی با آن برخوردی دارند. چهرچه شدت آن‌ها کمتر است.

ووهشگران مدعی‌اند علائمی از تابش هاوکینگ را از باقیمانده‌ای GW190521 رصد کرده‌اند. زنان از دو روش مختلف برای تحلیل داده‌های GW190521 استفاده کردند که لایگو و ویرگو جمع آوری کردند. . . . . .

روش دوم درباره مدل مشخص ندانمگرا و هدف اصلی جست‌ن جستوجوی گرانشی حاصل از ادغام از سازه‌های مختلف بود. موهشگران مدعی‌اند چنین انفجارهایی را کشف کرده‌اند و دو روش را با هماهنگی سازگار نند. تحلیل آماری پژوهشگران شامل 0/5 درصد شانس است (سانس 1 تا 2000) که بر این‌اساس گزارش مفروض می‌تواند صرفاً یک نویز باشد.

برای اینکه فیزیک‌دانان پدیده‌های را کشف کنند، سانس آلارم اشتباه باید یک میلیون باشد. درنتیجه، پانی که تیو تیم نیست، حتی در این باره صحبت می کنم:

هابدی هم قوی می‌کند که دریافتی نیست. .این‌حال، بهترین مدرکی است که می‌توان آن‌ها را به‌دست آورد. او میگوید: یانی موافق است که پروژه‌هایی مثل آن فضای تداخل‌سنج لیزری (LISA) است که در دهه‌های ۲۰۳۰ پرتاب برای چنین مطالعایی منتشر خواهد شد. او میگوید:

. . .. .

. . . . . او میگوید:

فقط می‌توانند ادعا کنند انعکاس گرانشی را اندازه‌گیری کرده‌اند. اما به‌راحتی نمی‌توانم بگویم تابش هاوکینگ برانگیخته را اندازه‌گیری کرده‌اند.

ماه گذشته اعضای لایگو و ویرگو و ساز موج رگنشی کامیوکا در ژاپن (KAGRA) ۱۵نان ۱۵ رویداد را بررسی کردند که در ۱۴ رویداد دو سیاه‌چاله ادغام شده‌اند و در یکی از آن‌ها، سیاه‌چاله با ستاره‌ها بودند. مام رویدادها با دو یا چندساز رصد شدند. دنیل هولزعض تیو تیم لایگو در دانشگاه شیکاگو، دراینباره توضیح می دهد:

اتحن تحلیل شامل GW190521 است. . . .. . اگر این انعکاس ثابت شود، انانگیز است. اما به نظر می‌رسد هیچ‌گونه شواهد جذابی برای آن‌ها در داده‌ها وجود ندارد. نظریه‌ی اینشتین تمام آزمایش‌ها را پشت سر گذاشته‌اند و دقیقاً مشخص است.

در عين حال، پاني چشم خود را به ادعاي عابدي و همكاران او درباره تابش شبيه سازي هاوكينگ يا انعكاس‌ها دوخته است. او میگوید:

اثبات این نتایج در ننه گام بزرگی خواهد بود. یترا می‌تواند دریچه‌ای برای ویژگی‌های کوانتومی سیاه‌چاله‌ها باشد که رصد آن‌ها به روش‌های دیگر ممکن نیست.