[ad_1]
پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود موفق شده‌اند و سرنخ‌ها را در ارتباط میان غذا و درد کشف نند.
گز گزارش ایسنا و به نقل از وب سایت رسمی “دانشگاه راچستر” (University of Rochester) ، مدت‌هاست که مشخص شده است. پژوهشگران “مؤسسه علوم اعصاب دل مونته” (Del Monte Institute for Neuroscience) در دانشگاه راچستر، در بررسی جدید خود دریافتند زمانی که درد شخصی را تجربه می کند، مدارهایی در مغز که مسئول انگیزه و لذت هستند، تحت تاثیر قرار میگیرند.
“گهل گها” (پاول گها)، هشگوهشگر ارشد این پروژه گفت: یافته‌های این پژوهش ممکن است مکانیسم‌های فیزیولوژیکی را نشان دهد که درا مزمنر است.
لذت بردن از غذا، ناشی از واکنش مغز ما نسبت به چهنچه می‌خوریم است. پژوهشگران در این پروژه، واکنش مغز نسبت به نن و رچ را بررسی کردند. .نها با استفاده از دسر ژلاتینی و پودینگ سعی کنید تا قند، بیربی و بافت غذاها را ر دهنده. پژوهشگران دریافتند که هیچ دامی از بیماران، ر در رژیم غذایی را صا مصرف شکر تجربه نمی کنند، اما این تجربه را مصرف نمی کنند.
یانی که رمردرد حاد داشت و بعدا بهبود یافت، بیشتر احتمال داشت لذت روردن پودینگ را از دست بدهند و در سیگنا مشکل داشته باشد. در لا ی افراد مبتلا به رمردرد حاد که دردشان تا یک لال ادامه داشت، بیماران مبتلا به کمردرد من گزارش دادند که غذاهای پرچرب و دارای کربوهیدرات مانند بستنی و کلوچه، به مرور زمان برای آنها مشکل ساز شدند و آن ها مغزی آنها، بیماری های سیری را نشان داد.
. . . . ی یافته‌ها نشان می‌دهند که قیاقی در بیماران مبتلا به درد مزمن ممکن است
سک ه ک ک ب ب ب ب ب ه ی کهر کت‌کر ور کهر که ر ور و د د د د د د د د د د د د د د د د هسته اکومبنس، ناحیه کوچکی از مغز است که بیشتر به دلیل نقش خود در تصمیم گیری می شود. وهشگران دریافتند که این ناحیه از مغز در بیمارانی که تغییراتی را در رفتار غذایی خود ایجاد می کند، اما درد آنها مزمن نبود.
.مارانی که رفتار غذایی آنها طبیعی بود اما دردشان مزمن شد، هسته اکومبنس کوچکتری داشت. . . . . . هشوهش پیشین گها نشان داده بود که چکوچک وجود دارد اکومبنس می تواند شخص را در معرض خطر قرار دهد.
See more of “PLOS ONE” به چاپ رسید.
[ad_2]
