بامداد غفاری; به نظر می رسد تیم مذاکره کننده ایران خواهان ادامه مذاکره با غرب به بهترین شکل ممکن است که قطعاً صحیح است و به عنوان یک تکنیک مذاکره پذیرفته شده است، اما اگر نتیجه مذاکرات از سوی طرف مقابل اشتباه باشد، منجر به شکست خواهد شد. از مذاکرات
بسیاری از سیاستمداران ایرانی بر این باورند که به دلیل ترس غرب از برنامه هسته ای ایران (دستیابی به فناوری انفجاری)، غرب تنها گزینه اقدام را دارد و آن پذیرش درست ایران است، اما بالاترین، زیرا چنین است. اعتقاد بر این است که انتخاب حمله نظامی فقط یک بلوف توخالی است.
اما واقعیت این است که جایگزین هایی برای غرب وجود دارد، در حالی که به صراحت صحبت نکردیم، اما به دقت مورد توجه قرار گرفت. ساده ترین گزینه ای که تقریباً در همه انواع مذاکرات و مذاکرات در نظر گرفته می شود گزینه “اگر هیچ کاری نکنیم” است: “اگر کاری انجام دهیم”.
به عنوان مثال، اگر در یک مذاکره ساده برای خرید یک محصول بین عرضه کننده و مشتری، مشتری تقاضا را 20 درصد کاهش دهد و تهدید کند که در صورت عدم پذیرش درخواست او از همکاری امتناع می کند، فروشنده این گزینه را خواهد داشت: «اگر هیچ چیز نباشد. بله” “من” بررسی می کنم چه کاری می توان انجام داد، آیا تامین کننده بهتری وجود دارد؟
آیا مشتری حاضر به پرداخت هزینه ها و خسارات احتمالی ناشی از تعویض تامین کننده اصلی است؟ و اگر مشتری را از دست بدهم، برای شرکت بدتر خواهد بود یا تاثیر منفی پذیرش شرایط مشتری بر سایر مشتریان تاثیر می گذارد؟ این به این معنی است که یکی از گزینه هایی که می توان در هر مذاکره ای در نظر گرفت این است که کاری انجام ندهیم و اجازه دهیم وقایع در مسیرشان قرار بگیرند.
حال اگر غرب را برای برنامه هسته ای ایران گزینه های مشابهی در نظر بگیریم چه می شود: ایران سریعتر رشد خواهد کرد. ایران به سه دلیل اصلی این را یک کابوس برای غرب می داند: اول اینکه منطقه را خلع سلاح هسته ای می کند و دوم اینکه جرات حمله مجدد به ایران را نخواهد داشت و سوم اینکه از نابودی اسرائیل می ترسد. اما حقیقت این است که این سه فرضیه نباید درست باشد.
انباشته شدن اتمی کشورهای منطقه به ویژه در شرایطی که اشغال عربستان و امارات در دست غرب است و ترکیه اساساً در شرایط اقتصادی و سیاسی برای ورود به چنین رویارویی بزرگی نیست، اجتناب ناپذیر است. غرب.
رد دلیل دوم ساده‌تر است، اساساً به نظر می‌رسد که هیچ‌کس جرأت حمله به ایران را ندارد، چه هسته‌ای و چه غیرهسته‌ای، گویی حتی در دوران ترامپ و جورج بوش هم هیچ حمله‌ای به ایران غیرهسته‌ای صورت نگرفته است. و همه می‌دانند که ایران منطقی‌تر از حمله هسته‌ای اسرائیل است که هدف آن نابودی ایران است. در واقع، دستیابی به فناوری تسلیحات هسته‌ای، اگرچه مطمئناً ترجیح غربی‌ها نیست، ممکن است آنطور که ما تصور می‌کنیم، کابوس آنها نباشد.
واقعیت این است که برخلاف تصور رایج که زمان به نفع ماست، اینطور نیست.
اگر به اقدامات کشورهای اروپایی از زمان خروج ترامپ از برجام نگاه کنیم، عکس آن را می بینیم و صداهای زیادی در عمل دارند، آنها همان استراتژی را دنبال می کنند و مطلقاً هیچ کاری انجام نمی دهند.
