چرا اردوغان می تواند اقتصاد ترکیه را نابود کند؟

روآرو- استیون کوک *; به دنبال موج دموکراسی‌ها در آمریکای لاتین و اروپای شرقی در دهه‌های 1980 و 1990، دانشمندان علوم اجتماعی برای مدت طولانی در مورد علوم سیاسی بحث کردند و آنها را مورد آزمایش قرار دادند: کدام سیستم می‌تواند دموکراسی را حفظ کند: رئیس جمهور یا پارلمان؟ در اوایل سال 1985، استاد دانشگاه ییل خوان لینز استدلال کرد که کنگره بهتر است. بحث‌های آکادمیک آغاز شد و تحقیقات بعدی نشان داد که مورد کنگره، همانطور که لینز پیشنهاد کرد، به وضوح به حفظ دموکراسی کمک نمی‌کند.

عوامل کلیدی مانند جغرافیا، فرهنگ، توسعه اقتصادی و تاریخ در موفقیت نظام پارلمانی نقش دارند. همین مطالعه به حوزه هایی اشاره می کند که نظام ریاستی در آنها عملکرد بهتری دارد.

من این موضوع را مطرح می کنم زیرا سیاستمداران ترکیه اکنون در حال بحث در مورد “موسسه طراحی” هستند. نظرسنجی های اخیر نشان می دهد که رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور حزب حاکم عدالت و توسعه (AKP) محبوبیت خود را از دست داده است.

احزاب مخالف اعلام کرده اند که در صورت انتخاب رئیس جمهور جدید ترکیه در سال 2023، در انتخابات میان دوره ای شرکت نخواهند کرد. از سوی دیگر، اردوغان و حزبش با این استدلال که ریاست جمهوری گزینه بهتری برای ترکیه است، خواهان حفظ وضعیت موجود هستند.

حق با کیست؟ خیر نه به این دلیل که ترکیه از کنترل خارج شده است، بلکه به این دلیل که هیچ سیستمی برای حفظ دموکراسی در آن کشور تلاش نکرده و در ایجاد حکومت خوب موفق نبوده است.

اردوغان پس از سال‌ها اعلام نیاز به قانون اساسی جدید و مواجهه با محدودیت‌ها در دوران تصدی خود، در بهار 2017 پیش‌نویس اصلاحیه قانون اساسی را تهیه کرد که به او اجازه می‌داد تا قدرت اجرایی خود را به عنوان رئیس‌جمهور اعمال کند. قبل از اصلاحات، رئیس جمهور ترکیه از اختیارات محدودی مانند امضای توافق نامه های ایالتی و انتخاب رهبران و مناطق برای تشکیل دولت برخوردار بود.

اصلاحات قانون اساسی حزب عدالت قدرت رئیس جمهور را افزایش می دهد. پست نخست وزیری عملاً ملغی شده است و رئیس اجرایی جدید مجاز است قضات و اعضای ارشد دولت را بدون مشورت با مجلس ملی منصوب کند.

این درها را برای اردوغان باز کرد تا قوه قضائیه و بوروکراسی را به حامیانش بسپارد و اطمینان حاصل کند که تصمیمات قانونی بر اساس دیدگاه های او اتخاذ می شود و منابع دولتی به اولویت های حزب برای توسعه و توسعه اختصاص می یابد. اصلاحات همچنین به رئیس جمهور قدرت بیشتری برای کنترل نیروهای مسلح داد.

قوانین همچنین زمانی که رئیس جمهور اکثریت است و اغلب از یک حزب است، نظارت پارلمان را غیرضروری می کند. در نتیجه، نظارت کمتری از سوی دیگر نهادها بر اردوغان صورت می گیرد و توازن قوا وجود ندارد. او آزاد است تا نقشه خود را هر طور که صلاح می داند اجرا کند.

نتایج این تغییر نهادی چندان مثبت نیست. اگرچه بسیاری از مشکلات ترکیه قبل از تحلیف آغاز شد، اما با آمدن رئیس جمهور بسیاری از مشکلات تشدید شده است. ترکیه پر از فساد است. ارزش پول ملی طی سالیان گذشته کاهش یافته است و حلقه نزدیک رئیس جمهور از اعضای خانواده و اعضای خانواده تشکیل شده است.

یکی از موارد این است که برات آلبایراک وزیر دارایی ترکیه داماد اردوغان است و دوران تصدی وی به عنوان وزیر دارایی و خزانه داری ترکیه یک فاجعه است. واقعیت این است که اردوغان نه تنها یک بازیگر در سیاست ترکیه است، بلکه او بازیگر اصلی است.

علاوه بر این، باید تکرار کرد که ترکیه همچنان یکی از مهمترین زندان های جهان برای خبرنگاران است که ده ها هزار نفر را مورد حمله و بازداشت قرار می دهد یا آنها را به زور اخراج می کند، در حالی که بسیاری از آنها برخلاف ترکیه از تروریست ها یا کودتاچیان حمایت نمی کنند. مطالبات دولت دولت ترکیه از توافقنامه های بین المللی حمایت از حقوق زنان خارج شده است.

این سابقه خوبی از حکمرانی خوب نیست، اما برخی از تحلیلگران و روزنامه نگاران همچنان اصرار دارند که ترکیه یک کشور “دموکراتیک” است. آنها با استناد به انتخابات محلی 2019 استدلال می کنند، زمانی که حزب عدالت و توسعه سرکوب شده اما در ابتدا شک داشت، با تکرار انتخابات استانبول و شکست بینالی ییلدیریم، نخست وزیر سابق. در آن مسابقه «اکرم امام اوغلو» با اختلاف زیادی پیروز شد.

این رویداد روح ترک ها و استانبولی ها را در مفهوم رای گیری شکل داد. با این حال، این چیز زیادی در مورد کیفیت سیاست ترکیه نمی گوید. اردوغان مطمئن است که با کنترل پارلمان و تاکتیک های قهری دولت ترکیه، جنایت سال 2019 را تکرار نخواهد کرد. او راه را برای پیروزی دیگری هموار کرد، در حالی که دادستان ها اقدام به انحلال حزب کردند، دموکراسی خلق، که اکثریت پارلمان را به حزب عدالت و توسعه می دهد.

در این زمینه استراتژی اپوزیسیون سیاسی ترکیه مبنی بر ترغیب ترکیه به بازگشت به پارلمان جذاب است.البته ترکها. در تلاش برای بازگشت به قدرت در آینده، اپوزیسیون اردوغان استدلال کرده است که سیستم پارلمانی شهر را مجبور به سازش می کند و به دولت (نه خود رئیس جمهور) کنترل بیشتری بر افراط گرایی می دهد.

کمال قلیجدداراوغلو، رهبر جمهوری خواهان، ارتباط نزدیکی با بازگشت به رژیم های قبل از 2017 داشته است.او به این واقعیت اشاره می کند که بسیاری از رأی دهندگان امروز دهه 1990 را در ترکیه به یاد نمی آورند، دهه هفتم ائتلاف حاکم، که بین سال های 1991 و 2002 دولت تشکیل داد. یک دولت فاسد

در سال 1997، فرمانده ارتش ترکیه اولین تلاش این کشور تحت حکومت اسلامی را برای انجام کودتا بدون تانک و نیرو ناکام گذاشت. دولت های بعدی عمدتاً ناکارآمد بودند و بین سال های 2000 تا 2001، رهبران ترکیه در یک بحران مالی فرو رفتند که منجر به اولین پیروزی حزب عدالت و توسعه در نوامبر 2002 شد.

با این حال، مجلس ترکیه همه چیز بد نیست. دولت که توسط اکثریت حزب عدالت و توسعه در سال 2002 تشکیل شد، تمایل خود را برای پیروی از برنامه صندوق بین المللی پول مورد توافق دولت ائتلافی قبلی، در زمانی که ترکیه در حال تجربه رشد اقتصادی بود، نشان داده است.

دولت پارلمانی عدالت و توسعه بارها اصلاحات سیاسی را ارائه کرده است که اتحادیه اروپا را مجبور کرده است از کشورها برای آغاز مذاکرات عضویت دعوت کند. با این حال، در نظام پارلمانی بود که اردوغان تلاش های خود را برای حذف مخالفان خود آغاز کرد. ترکیه چندین روزنامه نگار را بازداشت کرده است و حزب عدالت و توسعه پیش از تبدیل نظام پارلمانی به رئیس جمهور و تحکیم دولت اردوغان، مخالفان را به تروریست بودن متهم کرده است.

البته، به نظر می رسد که K ی l ج arodaro و lu ແລະ و نمایندگان پارلمان ترکیه قصد تغییر هیئت مدیره را دارند، اگر اردو ບໍ່ان رئیس جمهور منتخب در انتخابات 2023 شود. و نظام ریاستی تمایل به مقاومت در برابر تغییر دارد و برای اینکه نظام ریاستی بتواند دموکراسی و حکومتداری خوب را حفظ کند، رهبران آن باید اصول و مبانی دموکراتیک داشته باشند. و داخل آن.

شاید مرال آکشنر از وفاداران یا منصور یاواس، شهردار آنکارا، یا همتای استانبول، امام اوغلو، این کار را انجام دهند. اگر چنین است، این خبر خوبی است. در این شرایط، ترکیه ممکن است با هر نظامی که انتخاب کند، در موقعیت بهتری قرار گیرد.

* سیاست خارجی و روزنامه نگاران ارشد در خاورمیانه و آفریقا ریگا در شورای روابط بین الملل تحصیل کردند

منبع: فارین پالیسی

ترجمه: فرعون