هفته‌ها یا ماه‌هاست که بارش برف سنگین مردم روستای دورافتاده تیموتی مراکش را که در بلندترین کوه‌های آفریقا قرار دارد، منزوی کرده است.
به گزارش فرارو، مردم آمازیغ (بربر) که در آنجا زندگی می کنند به گله داری در جنگل های سرسبز اطراف روستا که در ارتفاع 1800 متری (5900 فوت) در کوه های اقیانوس اطلس مرکزی قرار دارد، تکیه می کنند. اما با شروع فصل زمستان کم کم ارتباط آنها با دنیا قطع می شود.
با نزدیک شدن به فصل زمستان، کوه هایی که به خاطر خاک سرخشان شناخته می شوند، سفیدی بی پایانی از خود می دهند. این انزوا تا بازگشایی راه روستا ادامه دارد اما اغلب با تأخیر انجام می شود.
وقتی برف می بارد، خانواده ها سعی می کنند برگردند. بچه ها در جاده های بادخیز قدم می زنند تا به نزدیک ترین مدرسه برسند. در حالی که بیشتر مردان برای کار در شهرهای مجاور باز می گردند، زنان بار زندگی روستایی را به دوش می کشند. آنها چوب جنگلی نزدیک را که برای گرم کردن استفاده می شود خرد می کنند و از آرد ذخیره شده برای اسرار زمستانی هفته گذشته نان می پزند.
این زنان بعد از ظهر پیاده روی می کنند تا به دریاچه یا منبع آبی نزدیک برسند یا روی الاغ راه می روند و لباس های خود را می شویند. حتی گاهی چوپان هم می گیرند.
در مراکش، یک کشور ساحلی آفریقایی با منابع کمی آب شیرین، باران و برف شدید استقبال می شود. کشاورزان مشتاقانه منتظر فصل بارندگی هستند، زیرا کشاورزی به ذخیره آب باران در سد بستگی دارد و قیمت سبزیجات و میوه ها می تواند تحت تأثیر باران باشد.
اما برای کسی مثل فاطمه، ایستادن در خانه در حالی که دخترش به مرغ ها غذا می دهد و تمیز کردن فرش می تواند هوای زمستانی سخت باشد. علی‌رغم تلاش‌های فراوان خانواده‌اش، باران و برف با استفاده از آجر یا کیسه‌های پلاستیکی در اتاق نشیمن کوچک آنها ذوب شد.
او می گوید: «هر سال همین طور است و ما کاری جز دعا نداریم.
بربرها یا آمازیغ ها مردمان بومی و بومی شمال آفریقا به ویژه در مراکش، الجزایر، صحرای غربی، تونس و لیبی هستند. کاوش های باستان شناسی نشان می دهد که بربرها در شمال آفریقا سابقه ای پنجاه هزار ساله دارند.
